Oscar Claude Monet (1840-1926), izlenimciliğin kurucularından ve taraftarlarından biri olarak kabul edilen seçkin bir Fransız sanatçıdır. Portre, natürmort ve manzara resimlerini yapmayı tercih etti.
- Çocukluk ve ergenlik
- Yaratıcı bir kariyere başlamak
- Ressamın yaratıcı ve kişisel yaşamındaki trajik aşama
- Şöhret ve talihsizlik
- Empresyonizm
- Üzüntü ve mali yük dönemi
- Başarıya giden kademeli yol
- Sanatçının eserindeki nilüferler ve nilüferler
- Soyut sanat
- Ünlü “Haystacks” resim serisinin yaratılış tarihi
- Monet'nin son yaşamı ve ölümü
- Yaratıcı miras
Bu harika ressamın tüm resimleri, parlak bir renk paleti ve hafiflikle dolu, şehvetli duygusal kompozisyonlara sahip karmaşık ve basit olay örgüleriyle öne çıkıyor. Çoğu kişi onu Fransa’dan başka bir sanatçı olan empresyonist Edouard Manet ile karıştırır. Bu yazarların bazı eserleri benzer özelliklere sahip olmakla birlikte, konuları ve çizim teknikleri bakımından temelde farklıdırlar.
Monet’nin yaşamı boyunca herkes onun çalışmalarını anlamadı. Bu ustanın resimleri birçok kişiye alışılmadık ve gerçeklikten uzak görünüyordu. İnsanları, doğayı ve nesneleri tuvallerinde öyle bir şekilde tasvir etti ki, bunların boya darbeleriyle çözüldüğü yanılsaması ortaya çıktı. Ancak çoğu insan bu sanatçının çalışmalarını gerçeğe yakın olarak algıladı. Resimlerine bakıldığında konuların şeffaf yağmur damlalarıyla kaplı cam bir yüzey aracılığıyla tasvir edildiği görülüyor.
Monet’nin yaratıcı kariyerinin başlangıcındaki sanatsal çalışmaları, yazarın niyetini ve çizim tekniklerini anlamayan yetkili uzmanlar tarafından tanınmadı. O dönemde eserleri sergilere ve sanat galerilerine bile götürülmüyordu. Claude, ailesini desteklemek için sürekli olarak mali harcamalardan tasarruf etmek zorunda kaldı.
Yazar, yaratıcı kariyerinin başlangıcında resimlerini neredeyse kuruşa satmak zorunda kaldı. Üstelik onları satın almaya da pek istekli değillerdi.
Claude Monet, sanatsal izlenimcilik tarzının kurucularından ve teorik temellerinin Fransa’daki kökeninden biridir. Bütün eserleri bu üslup yönünde yapılmıştır.
Şu anda Monet’nin çalışmaları uzmanlar tarafından klasik empresyonizm olarak kabul edilmektedir. Ressam, resimlerinde, nesnelerin ve figürlerin net konturları olmadan, kaotik bir şekilde boyadığı gerçek hayattan çeşitli sahneleri, hafif boya vuruşlarında çözünme etkisiyle resmetmiştir.
Ünlü sanat eleştirmeni Gustave Geffroy, Monet’nin yaratıcı tarzının benzersiz olduğu ve buna hiçbir benzetmenin bulunmadığı görüşünü dile getirdi. Bu yazarın eserlerine, kendi gizemli dünyalarının hüküm sürdüğü “gerçek şiirler” adını verdi.
Çocukluk ve ergenlik
Aile, Claude beş yaşındayken Norman eyaleti Le Havre’ye taşındı. Teyzesi Marie-Jean Lecadre orada yaşıyordu. Kocası, Monet’nin babasının çalıştığı bir ticaret şirketinin sahibiydi. Atlantik Okyanusu’nun pitoresk kıyısında yaşıyorlardı ve yaz aylarında genellikle teyzelerinin bir kulübesinin olduğu şirin tatil kasabası Sainte-Adresse’de tatil yapıyorlardı.
Claude’u ilkokula gönderen babası, oğlunun okulu bitirdikten sonra bakkal ticaretini öğreneceğini umuyordu. Teyzenin kocasının ölümünden sonra şirketinin yönetimi müstakbel ressamın babasına geçti.
Auguste sonunda oğluyla ilgili beklentilerinin karşılanmadığını fark etti. Çalışmayı sevmiyordu ve pratikte okul konularını tanımıyordu. Çocuk doğada daha fazla vakit geçirmeyi ve resim yapmayı tercih etti. İlk çalışmaları okul öğretmenlerinin ve sınıf arkadaşlarının karikatürleriydi.
Bir zamanlar Monet, karikatürlerinin satışa sunulduğu bir salonda, genç adamın yaratıcı yeteneğine dikkat çeken o zamanın ünlü ressamı Eugene Boudin ile tanıştı. Sanatçı, daha ciddi konuların olduğu, gerçeği yansıtan resimler çizmeye çalışmasını tavsiye etti.
Claude Monet, Boudin’den sanatsal beceriler öğrenmeye karar verdi. Ancak baba buna şiddetle karşı çıktı; hâlâ oğlunun bakkal işine devam edeceğini umuyordu. Babasının hoşnutsuzluğuna rağmen genç adamın teyzesi onu ünlü bir ustanın yanında resim eğitimi almaya teşvik etti.
Ayrıca kendi stüdyosunda da resim yaptı ve daha sonra Claude’un çalışmasına izin verdi. Çocuğun annesinin ölümünden sonra teyzesi onun vasisi oldu. Genç sanatçı, Eugene Boudin’in atölyesini ziyaret ederken en çok sevdiği şeyin doğayı tasvir etmek olduğunu fark etti.
Yaratıcı bir kariyere başlamak
Boudin’le derslerde genç Monet, açık havada doğal manzaraları boyama becerisini kazandı. Claude’un ilk tam teşekküllü sanatsal eseri, on yedi yaşında yaptığı “Ruelle’nin Görünümü” tablosudur. Hatta bu eser Le Havre Sanat Galerisi’nde (1858) sergilendi.
1859’un başında Claude, dünyaca ünlü sanatçıların eserlerini ve onların üslup eğilimlerini daha yakından tanımak için çeşitli müzeleri ve sergi salonlarını ziyaret ettiği Paris’e gitti.
Geziden önce Boudin ona belli çevrelerdeki tanınmış başkent sanatçılarına tavsiye mektupları verdi. Fon eksikliği nedeniyle genç adam, acemi sanatçılara yönelik özel bir stüdyoda resimlerini boyamak zorunda kaldı.
1861’de Claude orduya çağrıldı ve Cezayir’e hizmet etmek üzere gönderildi. Ancak tifüs hastalığına yakalandığı için gereken yedi yıl yerine sadece iki yıl orada kaldı. Marie Teyzesi onu askerlikten satın almaya çalıştığı için genç adam iyileştikten sonra ordu birliğine dönmedi.
Monet daha sonra Sanat Üniversitesi’nin sanat bölümüne başarıyla girdi. Ancak bir süre orada okuduktan sonra bu üniversitede resim eğitimi veren eğitim sisteminden hayal kırıklığına uğradı ve ayrılmaya karar verdi.
Bu nedenle Charles Gleyre’in resim atölyesine gitti. Burada, empresyonizmin gelecekteki taraftarları olan birçok hevesli Fransız sanatçıyla tanıştı.
Bu kurumdaki otuz kişilik bir öğrenci grubunun dersleri, hiçbir mobilyanın bulunmadığı devasa bir odada yapılıyordu. Charles Gleyer, akademik resim okulunun geleneklerine ilişkin dersler vermek için stüdyoyu haftada yalnızca birkaç kez ziyaret ediyordu.
Monet, Charles Gleyer’in sanat stüdyosundan mezun olduktan sonra ilk ciddi eserlerini yaratmayı başardı: “Yeşil Kadın” ve “Çimlerde Öğle Yemeği”. Bir başka sanatçı Edouard Manet’nin de daha önce “Doğada Kahvaltı” adlı bir eserinin resmini yapmış olması dikkat çekiyor.
Soyadı hemen hemen aynı olan ressamlar hemen hemen aynı resimler yapmışlardı, ancak temaların benzerliğine rağmen konuları birbirinden önemli ölçüde farklıydı.
“Yeşil Kadın” adlı eser, 1866 yılında Claude Monet tarafından bir sanat galerisinde halkın beğenisine sunuldu. İlk başta “Çimlerde Kahvaltı” adlı tablosunun burada sergilenmesi gerekiyordu ancak ressamın sergi etkinliğinin açılışından önce tabloyu tamamlayacak vakti olmadığı için bu gerçekleşmedi.
Camille Doncier’in resmedildiği “Yeşil Kadın” tablosu genç sanatçıyı meşhur etti. Basit kompozisyonu, özgün çizim tekniği ve zengin renk tonlarıyla öne çıkıyordu. Claude Monet, maddi durumunun kötü olması nedeniyle “Çimlerde Kahvaltı” tablosunu sattı.
Ressamın yaratıcı ve kişisel yaşamındaki trajik aşama
Claude Monet tuvallerinin çoğunda kadın portreleri çizdi. Bunun için modelleri kullandı. Ancak ustanın aralarında en çok tercih ettiği, “Yeşil Kadın” tablosunda portresini çizdiği Camille Doncier oldu. Claude’u sadece bir sanatçı olarak fethetmeyi değil, aynı zamanda onun kalbini de kazanmayı başardı. Aralarında romantik bir ilişki başladı. Aynı zamanda ressamın yakınları da modelle olan ilişkisine karşı çıktı.
Hatta Mona bir numaraya başvurmak zorunda kaldı. Çocuğuna hamile olan Camilla ile ilişkisini tamamen bitirmiş gibi davrandı. Paris’te kaldı ve Claude, 1867’nin ortalarında Fransa’nın başkentini terk etmek ve Saint-Andresse’deki akrabalarının yanına gitmek zorunda kaldı. Oradayken “Saint-Andresse’de Regatta” adlı tuvali yarattı.
Claude Monet ve Camille’in Jean adını verdikleri bir oğulları (1867) oldu. Bu olağanüstü olayla bağlantılı olarak sanatçı, Paris’e resmi olmayan ailesinin yanına döndü ve burada “Beşik” tablosunu yaptı. Camille, sanatçının oğlu Jean’le birlikte.”
Bu dönem ressamın hayatındaki en zor dönemlerden biriydi. Galeriler ve salonlar eserlerini sergilemeyi reddetti, bu nedenle aile büyük maddi sıkıntılar yaşadı. Mona sık sık arkadaşlarından borç almak zorunda kalıyordu. Bu zor durumda, büyük deniz gemilerine sahip olan ve Monet’ten aynı anda birkaç tablo sipariş eden bir işadamı ona yardım etti.
Akrabalarının engellemelerine rağmen Claude Monet, Camille Doncier’i çok sevdiği için hâlâ onunla sözleşme imzaladı. Onun resmi karısı oldu. Balayında Trouville’e gittiler. Çevredeki inanılmaz güzel manzaralar nedeniyle ünlü sanatçılar sürekli olarak bu tatil beldesinde bir araya geliyordu.
Trouville’de geçirilen zamanın Monet’nin çalışmaları üzerinde verimli bir etkisi oldu. Orada beş resim yapmayı başardı. Ressam, akademik sanat türünden önemli ölçüde farklı olan, tuval boyama konusunda kendi tarzını ve tekniğini giderek daha fazla kullanmaya başladı. Sergi galerileri, o zamanlar alışılmadık göründükleri ve resim salonları için ticari açıdan kârsız oldukları için eserlerini reddetmeye devam etti.
Şöhret ve talihsizlik
1870 yılında Fransa ile Almanya arasındaki savaş başladığında Claude Monet askere alınmamak için Paris’i terk etmek zorunda kaldı. Sanat salonlarının sahibi Paul Durand-Ruel ile tanıştığı Londra’ya taşındı.
Ailenin mali durumu, Monet’nin babasının ölümünden sonra alınan mirasın bir kısmı sayesinde 1871’de biraz iyileşti. Fransa’nın başkentinde yaşamak oldukça pahalıydı, bu yüzden Claude, karısı ve oğluyla birlikte Paris yakınlarında bulunan küçük taşra kasabası Argenteuil’e taşındı.
Burası, ressam tarafından, çevredeki büyüleyici deniz ve nehir manzaraları nedeniyle seçilmiş olup, bu manzara ona yeni sanat eserleri yaratma konusunda ilham vermiştir. Burada Monet, göletler ve gemiler temasına adanmış bir dizi eser çizdi.
Ayrıca sanatçının İngiltere’de tanıştığı prestijli Londra salonunun sahibi Paul Durand-Ruel, tablolarından birkaçını satın aldı. Daha sonra bu kişi, sanatta yeni ortaya çıkan akım olan empresyonizmi ve bu tarzda çalışan ressamları düzenli olarak desteklemeye çalıştı. Bunlar arasında Monet’nin yanı sıra Pissarro, Sisley, Renoir, Degas ve Manet de vardı. Claude, sanat akademisinde onlardan bazılarıyla birlikte çalışma fırsatı buldu.
1872’den 1873’e kadar Claude Monet kendisi için önemli olan birçok tablo çizdi. Bunlardan birinin üzerine o sırada 5 yaşında olan oğlu Jean’in resmini yaptı. Bu çalışmaya “Atının üzerinde Jean Monet – üç tekerlekli bisiklet” adı verildi. Bu tablo sanatçı için o kadar değerliydi ki onu hiç sergilememeye karar verdi.
Sık sık modellik yapan sevgili eşinin bir başka tablosuna ise “Bahçedeki Bankta Camille Monet” adını verdi. Birkaç yıl sonra “Şemsiyeli Kadın” tablosu halka sunuldu. Madam Monet oğluyla birlikte.” Bu eser, ressamın erken yaratıcı dönemine ait en ünlü eserdir.
Claude Monet, 1873 yılında Empresyonistleri her zaman destekleyen sanat koleksiyoncusu Gustave Caillebotte ile tanıştı. Bir yıl sonra Capuchin Bulvarı’nda, kendi topluluklarını yaratan bu hareketin ustalarının eserlerinden oluşan bir sergi galerisi düzenledi.
Salonun adı “Anonim Ressamlar, Heykeltıraşlar ve Gravürcüler Derneği Sergisi” idi. Bu serginin ikinci adı da “Asi Sergisi” idi çünkü diğer galeriler o dönemde Empresyonistlerin eserlerini henüz sergilememişti.
Empresyonizm
Sergiyi ziyaret edenler bu nüansı anlayamadıkları için bu sanat akımının temel ilkesini de kavrayamadılar. Resimlerdeki görüntüler onlara bulanık ve bulanık geliyordu. Hatta Claude Monet’nin sergilenen eseri “Boulevard des Capucines”, sanatçının önünde bastonla bile delinmişti.
Fransız yayınlarından biri olan Louis Leroy’dan bir gazeteci, Empresyonist sergi hakkında yıkıcı bir makale yayınladı. İçinde özellikle Claude Monet’nin “İzlenim” adlı eserini eleştirdi. Yükselen Güneş”, herhangi bir gün doğumu görmediğini ancak pek çok çelişkili izlenim aldığını ifade etti.
Claude Monet, resimleri için renk kombinasyonlarını seçerken Almanya’dan optik fizikçi Hermann Helmholtz tarafından geliştirilen özel bir optik desen kullandı. Bu teori, saf siyah ve beyaz renklerin gerçekte var olmadığı, ancak yedi ana renk ve bunların binlerce ton varyasyonunun olduğu gerçeğine dayanıyordu.
Claude Monet bu kavramı resimlerini yaratma sürecinde kullandı. Belirli bir yıllık mevsimde onlar için belirli bir ışık seçmeye çalıştı. Bu nedenle yazar bir tuval üzerinde birkaç yıl boyunca, örneğin yaz mevsiminde gündüzleri iki saat çalışabiliyordu çünkü kışın ışık tuvale farklı düşüyordu.
Üzüntü ve mali yük dönemi
Claude Monet’nin resimleri, her şeyi kapsayan mutluluk duygularını uyandıran hafif ışık ve zengin renklerle dolu olmasına rağmen, çok kolay tükenmedi.
Yazar, 1877’de Saint-Lazare’deki tren istasyonuna adanmış bir dizi resim yaptı. Tuvalde tasvir edilen modern demiryolu taşımacılığında sürekli olarak onu kullanan zengin vatandaşların ilgisini çekmeyi amaçladı. Ancak sanat sergilerini ziyaret edenler yine de üzerinde eski moda at arabalarının resmedildiği tuvalleri satın almayı tercih ediyordu.
Maddi zorlukların yanı sıra Monet’nin durumu, eşi Camille’in ciddi hastalığı nedeniyle daha da karmaşık hale geldi. İkinci çocuğunun doğumu sağlığını olumsuz etkiledi. Tüketim nedeniyle hastalandı. Ayrıca gerekli ilaçlar ve iyi yemek için yeterli para yoktu. Bütün bunlar Camilla’nın ölümüne neden oldu. Bu trajik olay 1879’da meydana geldi.
Kocası ve çocuklarıyla birlikte Monet ailesinin bitişiğinde yaşayan Alice Hoschedé, Claude’un iki oğluna baktı. Bir süre sonra Alice ile Claude arasında birbirlerine karşı romantik duygular ortaya çıktı. Bunu öğrenen Alice’in kocası, Alice’le paylaştığı altı çocuğunu sevgilisinin bakımına bırakarak onları terk etmeye karar verir.
Başarıya giden kademeli yol
Claude Monet sıkı çalışmaya devam ediyor. Yaşamın bu döneminde usta, tuvallerinde çiçekleri tasvir etmeyi giderek daha fazla tercih ediyor. 1880 yılında “Kudüs Kudüs enginarı, çiçekleri (Kudüs enginarı çiçekleri)” tablosunu yaptı.
Bir yıl sonra sanatçı, 1882 yılında Empresyonist galeride sergilenen “Ayçiçeği Buketi” adlı eserini kamuoyuna sundu. Çoğu eleştirmenden coşkulu ve onaylayıcı eleştiriler aldı. Vincent Van Gon bile onun hakkında olumlu konuştu.
Monet, tuvallerinde resmedilen tüm çiçekleri kendi bahçesinde görmüş ve incelemiştir. Benzer şekilde, inanılmaz derecede güzel olan “Sanatçının Veteya’daki Bahçesi” tablosunun konusu da icat edildi.
1883’te Monet, ailesiyle birlikte yaşamak üzere Paris’in Giverny banliyösünde bir ev kiraladı. Aynı zamanda eski zengin konumunu yeniden kazanmayı başaran hayırsever arkadaşı Durand Ruel, özellikle sanatçı için eserlerinin yer aldığı kişisel bir sergi düzenliyor. Ancak Monet’nin tanınmasına ve yaygın popülaritesine rağmen mali durumu çok az iyileşti.
Zamanla sanatçının çalışmaları giderek daha fazla tanınırlık kazanıyor. Mali durumu da önemli ölçüde iyileşiyor. Bu sayede son günlerine kadar ailesiyle birlikte yaşayacağı Giverny ilinde kendi evini bile satın almayı başardı.
Sanatçının eserindeki nilüferler ve nilüferler
Giverny’de yaşayan Monet, Japon bahçıvan bir arkadaşının tavsiyesi üzerine kendi arazisinde bir bahçe kurdu. O dönemde pek çok empresyonistin Japon sanatını tercih ettiğini belirtmek gerekir. Özellikle çoğunun sanatsal çalışmalarındaki üslup yönü, o zamanki ünlü Japon gravürcü Katsushiko Hokusai’den önemli ölçüde etkilenmiştir. Monet dahil birçok Fransız sanatçı eserlerini evlerinde sergilemeyi tercih etti.
Claude’un bahçesinde Japon tarzında nilüferli bir gölet, bir köprü ve çok sayıda dekoratif yol düzenlendi. Sanatçının kendi bahçesinden çevredeki manzaraları tuvallerine yansıtmayı tercih etmesi halkta coşku uyandırdı.
Bu bahçe sayesinde Claude, en pahalı olanlardan bazıları olan “Mavi Nilüferler”, “Nilüferli Gölet (Japon Köprüsü)” dahil olmak üzere birçok eser yarattı.
Soyut sanat
Yazar, 1890’dan beri eserlerini yazarken tuval üzerinde tasvir edilen nesnelerin dış hatlarını bulanıklaştırma tekniğini kullanıyor. Aynı zamanda pek çok uzman, çalışmalarının soyutlama işaretleri aldığını ve Monet’yi bu hareketin kurucularından biri olarak gördüğünü belirtiyor.
Claude’un sadece kendi bahçesini tasvir etmeyi tercih etmediğini belirtmekte fayda var. Ayrıca evinde yetişen nadir bitki tohumlarını komşularıyla paylaşmayı ve çiçek tarhlarının bakımını tek başına yapmayı seviyordu. Ressamın bahçe bakımı konusunda çeşitli fidanlıklarla yazıştığı bile biliniyor.
Ünlü “Haystacks” resim serisinin yaratılış tarihi
Bir yaz günü sanatçı, biçilmiş tarlaları tasvir eden bir resim yapmak için çayıra gitti. Çayırda saman yığınları vardı. Aniden hava değişti ve çevredeki manzara tamamen farklı renk tonlarına kavuştu. Belli bir süre sonra hava tekrar değişti ve doğayı dramatik bir şekilde orijinal renk paletine dönüştürdü.
Ertesi sabah Claude çayıra giderken yanına birkaç boş tuval almaya karar verdi. Değişen hava koşulları nedeniyle saman yığınlarını çeşitli gölge yorumlarıyla tasvir eden benzersiz bir tuval serisi yaratmayı başardı. Ressam bu eserleri yaratırken leylak rengini ve onun tuval üzerinde oynamasının eşsiz etkisini kullanmıştır.
Sanatçı bir yıl sonra bu resim serisini boyamaya devam etti. Sonuç olarak sonbahar, yaz ve kış olmak üzere farklı formatlarda yığınlar ortaya çıktı. Bu serinin en ünlü tablosu “Saman Yığınları” olarak kabul edilir. Yazarın 1891’de yarattığı Yağmur ve Güneşin Etkisi”.
Sanat eleştirisi alanında pek çok uzman, Monet’nin bu eserlerini, hoş ve coşkulu izlenimler bırakması nedeniyle çok takdir etti.
Monet’nin son yaşamı ve ölümü
1892’de Claude, resmi kocasının ölümünden sonra nihayet Alice ile evlenebildi. Bu dönemde Monet, Rouen Katedrali’ne adanmış bir dizi çalışmaya başladı. Birkaç yıl boyunca bu konuyla ilgili 22 resim yaptı. Ancak şu ana kadar bunlardan sadece 15 tanesi korunabildi.
O dönemde sanatsal yaratıcılığın yönlerinden biri olan izlenimcilik, klasik resim statüsünü kazandı. Claude Monet dahil, eğitiminin kökeninde yer alan tüm ustalar ün ve tanınırlık kazandı.
Ressam 1899 yılında belki de en ünlü tablo serisi olan “Nilüferler”i boyamaya başladı. Bu eserlerini kendi bahçesinde yaratıyor. Sanatçı neredeyse ölümüne kadar bu resimler üzerinde çalıştı. 13 Monet tuvali nilüferlere, 48 tuval ise zambaklara adanmıştır. “Nilüferli Gölet” adlı tablo bugün en pahalı sanat eserleri listesinde yer alıyor ve dokuzuncu sırada yer alıyor. Özel bir koleksiyoncu tarafından satın alındı.
1908’de Claude Monet ciddi bir göz hastalığı olan katarakt geliştirdi. Bir sanatçının en önemli aracı gözler olduğu için bu onun için gerçek bir trajediye dönüştü.
Eşi Alice Hoschede 1911’de öldü. 1923’te Claude başarılı bir şekilde birkaç göz ameliyatı geçirdi ve bu sayede iyi bir görüşe kavuştu. Bu dönemde ona evlatlık kızı Blanche Hoschede-Monet baktı. Bu sefer sanatçı için şiddetli bir depresyon yaşandı; resim yapmayı bıraktı ve hatta birçok tuvalini yok etti. Usta son resmini 84 yaşında yaptı.
5 Aralık 1926’da Claude Monet akciğer kanserinden öldü. O sırada 86 yaşındaydı. Cenazesi Giverny’deki kilise mezarlığındadır. Monet, ölmeden önce akrabalarından kendisi için basit bir veda töreni düzenlemelerini istedi, dolayısıyla buna yalnızca 50 kişi katıldı.
Yaratıcı miras
Fransa’nın Orangerie eyaletinin müzesinde, 1920 yılında, Claude Monet’nin “Nilüferler” serisindeki devasa panellerin (8 parça) kalıcı olarak saklanması amacıyla oval şekilli iki salon özel olarak inşa edildi. Bu sergi galerisi ancak 1927 baharında halka açıldı.
1999 yılında Orangerie Müzesi, Monet’nin Nilüferler serisinden mevcut tüm tablolarından oluşan bir sergi düzenledi. Bu amaçla dünyanın her yerinden 60 eseri toplandı.
2015 yılında “Nilüferler” tuvali Sothebys müzayedesinde önemli bir lot haline geldi. 54 milyon dolara satıldı.
Claude Monet’nin ustanın yaşadığı Giverny kentindeki bahçesi bugün hala varlığını sürdürüyor. Bugün, çalışmalarının hayranları ve dünyanın her yerinden gelen turistler için mutlaka görülmesi gereken bir hac yeridir.
Bu olağanüstü ressamın resimleri Paris, New York, Chicago, St. Louis, Galler, Nantes, Cleveland ve Oregon dahil olmak üzere dünyanın en ünlü müzelerinde saklanmaktadır.
