Charyzmę trudno ocenić. Ostatecznie chodzi o wpływ zewnętrzny, umiejętność czarowania i postrzeganie innych ludzi. Charyzmy można się jednak nauczyć – częściowo.
- 1. Pracuj nad swoją pewnością siebie
- 2. Daj innym poczucie wielkości
- 3. Rozwijaj optymizm
- 4. Ubierz się odpowiednio
- 5. Bądź naprawdę ciekawy
- 6. Popracuj nad mową ciała
- 7. Bądź szczery
- 8. Zachowaj pewność siebie
- 9. Miej jasny cel
- 10. Popracuj nad swoimi umiejętnościami oratorskimi
- 11. Utrzymuj kontakt wzrokowy
- 12. Efekt obecności
- 13. Bądź gotowy podjąć ryzyko
- 14. Nie bój się polaryzacji
- 15. Nie ograniczaj się do charyzmy
- Charyzma to stan zmienny
- Druga strona charyzmy
Przede wszystkim musisz zrozumieć, że charyzma wybucha i nie świeci przez całą dobę. Aby wykorzystać swoją charyzmę, nie musisz wstawać rano, stać przed lustrem z zapierającym dech w piersiach widokiem, czy dać się uwieść swojej aurze za zamkniętymi drzwiami. Ważne jest, aby doprowadzić charyzmę do sedna, a następnie wykorzystać ją wtedy, gdy może wywrzeć największy wpływ: przed innymi, w krytycznych lub trudnych sytuacjach. Z pewnością nie jest to łatwe, ale dzięki praktyce można opanować tę sztukę.
Stosując się do tych wskazówek, każdy może poprawić swój charyzmatyczny wygląd.
1. Pracuj nad swoją pewnością siebie
Jest to podstawowa struktura, na której można zbudować charyzmę.
Jeśli brakuje Ci pewności siebie, nie będziesz w stanie wyjść poza siebie i otworzyć się na innych. Zamiast tego będziesz coraz bardziej wycofywać się na dalszy plan, próbować się ukryć i zamiast wciągać innych w swoją prawdę, staniesz się prawie niewidzialny. Robisz ważny krok, gdy nauczysz się akceptować i kochać siebie takiego, jakim jesteś, łącznie ze wszystkimi swoimi mocnymi i słabymi stronami. Dzięki tej pewności będziesz mógł zaprezentować się z dużą pewnością siebie, co odczują także wszyscy obecni.
2. Daj innym poczucie wielkości
Często ludzie, chcąc stać się bardziej charyzmatyczni, starają się wyglądać na wyższych i mądrzejszych od innych. To błąd!
Sztuka prawdziwych charyzmatyków polega na tym, aby inni poczuli się jak gwiazda. Charyzma to sztuka czarowania innych, a nie umniejszania ich we własnych oczach. Spraw, aby inni poczuli, że mogą stać się lepsi, silniejsi, bardziej pozytywnie nastawieni – a automatycznie przesuniesz na nich środek ciężkości swojego wpływu.
3. Rozwijaj optymizm
Jeśli napotkasz problem lub chcesz go rozwiązać, musisz mieć pewność, że możesz to zrobić.
Tylko dzięki takiemu podejściu możesz promieniować charyzmą. W przeciwnym razie będziesz sprawiał wrażenie niepewnego, a nawet zdesperowanego, co oczywiście nie będzie postrzegane pozytywnie. Ćwicz optymistyczne podejście do wszystkiego. Jeśli podejdziesz do zadań z właściwym nastawieniem, przełoży się to również na Twoją charyzmę i wpływ na innych.
4. Ubierz się odpowiednio
W grę wchodzą tu dwa różne czynniki.
Z jednej strony klasyczna sukienka robi wrażenie. Nikt nie robi takiego wrażenia wizualnego w szortach i koszulce, jak w dobrze dopasowanym garniturze. Natychmiast otrzymasz więcej uwagi, będziesz wyglądać poważniej, bardziej efektownie, ważniej. Są to skutki psychologiczne, których konsekwencji nie można lekceważyć. Jednak powinnaś także czuć się komfortowo w swoich ubraniach, a Twój wygląd powinien nadal Ci odpowiadać. Jeśli czujesz, że garnitur nie przypadł Ci do gustu, znajdź inny strój. Istnieje wiele eleganckich i efektownych alternatyw.
5. Bądź naprawdę ciekawy
Wyimaginowane zainteresowanie szybko ujawnia się jako takie.
Z drugiej strony, prawdziwa ciekawość i prawdziwe zainteresowanie innymi ludźmi zwiększają charyzmę. Szybciej zbudujesz zaufanie, będziesz sprawiać wrażenie przystępnego i emanować empatią. Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek był w stanie uniknąć wpływu takiej aury.
6. Popracuj nad mową ciała
Chwiejny chód, opadające ramiona, drżące kolana – ludzie doskonale wyczuwają mowę ciała innej osoby.
Nawet najmniejsze szczegóły są nieświadomie postrzegane i interpretowane. Jeśli chcesz rozwinąć charyzmę, musisz włączyć do niej swoją mowę ciała. Utrzymuj napięcie ciała, używaj gestów i mimiki. Jak potężny może to być efekt, można zobaczyć na przykład podczas wykładów lub występów. Ci, którzy mówią z pewnością siebie i napięciem ciała, jednocześnie używając więcej języka ciała do podkreślania swoich słów, wydają się znacznie bardziej atrakcyjni, przekonujący i ostatecznie bardziej charyzmatyczni.
7. Bądź szczery
Każdy, kto udaje kogoś innego, nie rozwija charyzmy.
Wydaje się to o wiele bardziej charyzmatyczne, gdy sprawiasz wrażenie szczerego i pokazujesz, kim naprawdę jesteś. Nie zmuszaj się do odgrywania roli i udawania kogoś, kim nie jesteś. Nie wydaje się to charyzmatyczne, a inni szybko demaskują to jako mistyfikację.
8. Zachowaj pewność siebie
Są ludzie, którzy powtarzają, jak bardzo są szalenie zajęci i zestresowani.
Czy tacy goście wydają ci się charyzmatyczni? Ledwie. Raczej czaruje nas ten, kto w całym zgiełku zachowuje trzeźwą głowę i emanuje całkowitym spokojem. Mocne słowa, stanowczy głos, spokojne ruchy – takie osobowości uspokajają, dają poczucie bezpieczeństwa i udowadniają, kim są: pewnością siebie w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu.
9. Miej jasny cel
Ktoś, kto zmienia kierunek przy każdym oporze, nie wydaje się innym charyzmatyczny.
Jeśli natomiast masz jasny cel, do którego stale dążysz, będziesz promieniować znacznie większą charyzmą. Determinacja w obliczu przeciwności losu jest niesamowicie imponująca.
10. Popracuj nad swoimi umiejętnościami oratorskimi
Charyzmę widać na pierwszy rzut oka, ale mowa może być równie charyzmatyczna.
Charyzma i umiejętność wystąpień publicznych często idą w parze. Zrozumienie, jak dobrze używać słów i jak wpływają one na innych, sprawi, że będziesz bardziej przekonujący, przekażesz swoje przesłanie innym i zachęcisz ludzi, aby do ciebie dołączyli.
11. Utrzymuj kontakt wzrokowy
Czasami małe rzeczy mogą wytworzyć więcej charyzmy: choć może się to wydawać proste, wystarczy spojrzeć w oczy drugiej osoby lub nawiązać kontakt wzrokowy podczas wykładu przed grupą i utrzymywać ten kontakt wzrokowy, co zapewni lepszy wpływ.
Twoje wypowiedzi zostaną lepiej przyjęte, będziesz sprawiać wrażenie głęboko szczerych i nawiążesz kontakt ze wszystkimi obecnymi. To samo dotyczy sytuacji, gdy sam nie mówisz. Okaż swoje prawdziwe zainteresowanie tym, co mówi druga osoba, utrzymując kontakt wzrokowy i nie rozglądając się po pomieszczeniu ze znudzonym lub zirytowanym wyrazem twarzy, czekając, aż w końcu ponownie zabierze głos.
12. Efekt obecności
Nie chodzi tu oczywiście o obecność fizyczną, ale o obecność duchową.
Wydaje się, że wiele osób, z którymi rozmawiasz, w pewnym momencie mentalnie odpływa. I powiedzmy sobie szczerze: zauważamy to. Każdy to zauważa. Z drugiej strony ludzie charyzmatyczni zawsze słuchają uważnie i są całkowicie skupieni na zadanym pytaniu. Utrzymując swoją obecność, nie tylko czujemy się bardziej wartościowi, ale także nadajemy naszemu rozmówcy magiczną aurę ważności w naszych oczach.
13. Bądź gotowy podjąć ryzyko
Najprostszy i najbezpieczniejszy sposób może wydawać się kuszący, ale nie jest to podejście, które należy zastosować, aby zaimponować innym.
Nie oznacza to jednak, że należy zwracać na siebie uwagę pochopnymi działaniami lub pochopnymi wnioskami. Podejmowanie ryzyka może mieć bardzo atrakcyjny wpływ na charyzmę danej osoby, jeśli jest pod jej kontrolą i jest wykorzystywane świadomie. Wszystko inne wygląda głupio i zniechęcająco, zamiast zachęcać innych do pójścia za Twoim przykładem.
14. Nie bój się polaryzacji
Niezależnie od tego, czy jesteś typem przebojowego człowieka w koszuli, czy też całościowego gracza zespołowego, pozostań wierny sobie i nie bój się polaryzacji.
Tak, dobrze czytasz: nie staraj się być ulubieńcem wszystkich! Słabi ludzie nigdy nie mają charyzmatycznej aury. Podczas gdy większość dostosowuje się i płynie z prądem, ta niezwykła niezależność pozwala charyzmatycznym ludziom wyróżniać się z tłumu. Albo je za to uwielbiasz, albo nie możesz ich znieść. Ale ponieważ wydaje się, że wcale im to nie przeszkadza, ich przeciwnicy nadal ich za to podziwiają.
15. Nie ograniczaj się do charyzmy
„Muszę mieć charyzmę!” – jeśli tak myślisz, prawdopodobnie nie odniesiesz sukcesu.
Poddajesz się presji i nie wydajesz się innym charyzmatyczny, ale po prostu sprawiasz wrażenie osoby nadmiernie zestresowanej. Możesz pracować nad swoją charyzmą, ale nie możesz sprawić, by pojawiła się ona od razu. Skoncentruj się na powyższych wskazówkach oraz na cechach i umiejętnościach, jakie zawierają. Wtedy ujawni się Twoja charyzma.
Charyzma to stan zmienny
Jeśli widzimy osobę, której charyzma od razu rzuca się w oczy, trudno sobie wyobrazić, że mogłaby działać nieśmiało, z wahaniem, a nawet ostrożnie. Charyzma jest w tej chwili zbyt przytłaczająca i przyćmiewa wszystko inne. Jednak to, co widzimy, to tylko migawka.
Ci, którzy mają charyzmę podczas wykładu, niekoniecznie muszą jej używać przy innych okazjach. Prosty przykład: kierownik projektu może charyzmatycznie kierować dużym zespołem, inspirować wszystkich jego członków i motywować ich do osiągania najlepszych wyników, stając się w ten sposób wzorem do naśladowania pod względem zaangażowania. Jeśli następnie aplikuje na inne stanowisko, jego charyzma może nagle wyparować w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej.
Zamiast tego wydaje się zdenerwowany, nie wie, co ze sobą zrobić i ma trudności z przekonaniem menedżera ds. rekrutacji, aby okazał lojalność i zainteresowanie. W różnych sytuacjach człowiek może zachowywać się odwrotnie. Powiedzmy, że w pracy jest w swoim żywiole, czuje się dobrze i pewnie, zna swoje mocne strony i rutynę. Natomiast sytuacja osoby poszukującej pracy to nowa, nieznana mu rola, która mu nie odpowiada.
Charyzma jest wspaniała, gdy jesteśmy w czymś naprawdę pewni, czujemy się komfortowo i wierzymy, że mamy wszystko pod kontrolą. Większa pewność siebie pomaga to osiągnąć w różnych obszarach, jednak dla wielu charyzmatyków nie jest to stan trwały.
Druga strona charyzmy
Oczywiście taka aura jest obarczona niebezpieczeństwem. Zazwyczaj charyzma zawsze kojarzy się z czymś pozytywnym. Jednak w odniesieniu do polityków i osób sprawujących władzę należy rozumieć, że istnieje też strona negatywna. Charyzmatyczni despoty, podobnie jak w Niemczech podczas II wojny światowej, wiedzieli, jak uwieść masy.
Reguła charyzmatyczna może wskazywać na obecność choroby psychospołecznej. Towarzyszy temu utrata poczucia rzeczywistości i przecenianie siebie aż do złudzeń wielkości. W czasach nazistowskich przejawiało się to również w quasi-religijnym kultu, który może być typowy dla charyzmy.
Krytycy tacy jak szwajcarski konsultant ds. zarządzania Fredmund Malik ostrzegają, że charyzmatyczni ludzie mogą być dobrymi przywódcami, ale ze względu na swój wpływ na innych zawsze podlegają większym pokusom i dlatego stanowią duże ryzyko dla grup i organizacji społecznych.
