Jak poznać sekret sukcesu? To najpopularniejsze pytanie zadawane przez gości autokarów biznesowych. Jeśli coach usłyszy takie pytanie, będzie musiał pracować z pewnością siebie, zawstydzeniem i odpowiedzialnością.
Ponadto dobrym pomysłem byłoby nabycie umiejętności skutecznej komunikacji biznesowej, opracowanie pomysłów biznesowych i sporządzenie planu działania. Ale nawet przy tak potężnym i rozległym rozwoju nie wszyscy ludzie osiągają ambitne cele. U niektórych osób tego typu praca trwa latami. W rzeczywistości ci, którzy mówią „nie możesz się zmienić”, mają rację! Nie możesz uciec od siebie!” W miarę dorastania każdy człowiek nabywa dziesiątki neuroskryptów i postaw, zwanych także skryptami behawioralnymi. Każdy taki scenariusz to wiedza poparta prawdziwymi doświadczeniami i wnioskami: jeśli to zrobisz, to dostaniesz!
Nasze myśli determinują nasze działania, nasze działania determinują wynik. Działania ryzykowne, przedsiębiorczość, zrozumienie praw ekonomii czy wysoki profesjonalizm to integralne cechy człowieka sukcesu. Ale prawdziwa siła tkwi w sposobie jego myślenia.
Co warto wiedzieć o myśleniu, aby odnieść sukces?!
Fakt 1. Ludzki mózg jest jak Wszechświat
Naukowcy doszli do wniosku, że Wszechświat i ludzki mózg powstały w wyniku podobnych procesów fizycznych. Ludzki mózg funkcjonuje dzięki rozległej sieci neuronowej składającej się z około 69 miliardów neuronów. A obraz sieci neuronowej każdej osoby będzie absolutnie wyjątkowy. Dlatego nie ma dwóch identycznych żyć, nie ma identycznych losów. Oznacza to, że nie ma równego sukcesu.
Fakt 2. Mózg to centrala telefoniczna, jak powiedziała akademiczka Natalya Bekhtereva
Przyznała, że myśli nie rodzą się w mózgu, ale pochodzą z zewnątrz. Mózg dostraja się do określonej częstotliwości, odbiera informacje i zapisuje niezbędne informacje jak na dysku. Oznacza to, że żyjemy dzięki zgromadzonym doświadczeniom, zarejestrowanym informacjom. A nową wiedzę możemy otrzymać z zewnątrz.
Fakt 3. Wiadomo, że sieci neuronowe uczą się od siebie
Tym samym doświadczenie udanej znajomości, wygranej partii szachów czy pomyślnie odrobionej lekcji zostaje wykorzystane w innych obszarach życia. W budowaniu kariery lub rozwijaniu swojego biznesu. Algorytmy są ważne dla mózgu: co wydarzyło się na początku, co stanie się później! Potrzebuje przykładów wizualnych i dźwiękowych, więc rozumiemy, że ten model działa i daje rezultaty.
Fakt 4. Sukces z punktu widzenia myślenia i neuropostaw to przede wszystkim bezpieczeństwo ciała
Odgrywa to, co jest mu znane, oraz to, co zostało sprawdzone i ugruntowane doświadczeniem. Coś, co jest bezpieczne dla zdrowia. Dlatego pojęcie „sukcesu” nie jest jasne dla naszego mózgu. Dlatego dla jednych jest to silna pozycja menedżera średniego szczebla w banku i silna rodzina, dla innych absolutna wolność i niezależność finansowa, biznes w dziesięciu krajach i płaszczyzna osobista.
Ciekawe!
Osoba, która odniosła dla ciebie sukces, może być zupełnie nieświadoma tego, że taka jest. Dzieje się tak, gdy produktywność zewnętrzna nie daje pełnej satysfakcji moralnej właścicielowi wysokiej oceny społecznej. Albo ktoś jest świetny w pracy w zespole, ale jego prawdziwe talenty leżą gdzie indziej. Czuje się więc nieujawniony i niespełniony. Bez tego też nie będziesz mógł poczuć swojego sukcesu.
Jest jeszcze inna sytuacja: pewna osoba przyznaje się do swojego sukcesu w jakiejś dziedzinie, ale społeczeństwo się z nią nie zgadza. Jest uznanym specjalistą, a nawet przedsiębiorcą, ale jego dom wymaga naprawy, jego samochód jest zawsze w serwisie, a on ubrany jest w garnitur z taniego chińskiego rynku. A potem nadszedł czas, aby dowiedzieć się, czy wszystko idzie tak dobrze, jak mu się wydaje.
Harmonia i równowaga są ważne we wszystkim, a szczególnie jeśli chodzi o sukces materialny, do którego dąży większość. I pod pewnymi względami ci, którzy nie szukają niczego więcej niż sekretu sukcesu, mają rację. Sekret tkwi w utrwalonych w dzieciństwie i okresie dojrzewania scenariuszach myślenia, które wyznaczają warunki rozwoju i osiągania pięknych celów. Oznacza to, że szczęściarze wcale nie muszą wiedzieć, jak działa ich mózg, jak funkcjonuje ich myślenie – po prostu działają, żyją i otrzymują premie. Częściej są to scenariusze wypracowane od dzieciństwa i poparte osiągnięciami w szkole, później na studiach, w karierze, a nawet w relacjach osobistych.
Scenariusze myślenia osoby odnoszącej sukcesy
Miałem kiedyś okazję pracować z klientką, której osiągnięcia zawodowe zostały docenione na szczeblu państwowym, a jej dochody przekraczały 6-7 razy średni dochód rosyjskiego menedżera średniego szczebla. Z punktu widzenia przeciętnego człowieka tę damę można nazwać sukcesem. Chciała jednak czegoś więcej, czegoś zupełnie innego.
Chciała otworzyć własny biznes, wyrwać się ze sztywnego systemu korporacyjnego, w którym pracowała przez wiele lat, i stać się niezależnym podmiotem. W chwili gdy zastanawiała się nad pomysłem na biznes, niespodziewanie dla siebie zaczęła nagle wyznaczać parametry swojej nowej pracy, tak jak w poprzednim miejscu pracy. Nie było łatwo przełamać nawyk posłuszeństwa i bycia „trybikiem w dużym, dobrze funkcjonującym organizmie”. Ale musimy złożyć hołd, kontynuowała ścieżkę transformacji.
A więc scenariusz 1. „Będę najlepszy we wszystkim, żeby moi rodzice mogli mnie zobaczyć!”
Silną dźwignią rozwoju jej kariery był dość powszechny scenariusz myślenia, wpajany jej od piątego roku życia. W skrócie można to opisać tak: „Zrobię wszystko doskonale, zrobię wszystko zgodnie z zasadami, aby moi rodzice byli ze mnie dumni!” W ich rodzinie urodziło się najmłodsze dziecko. A jedyna córka nagle stała się starszą siostrą.
Czasami pojawienie się drugiego lub trzeciego dziecka w rodzinie stawia starsze potomstwo w niezwykle rygorystycznych granicach. Rodzice całą swoją uwagę poświęcają swoim dzieciom, ale dla 5-letniego dziecka po prostu nie ma już czasu ani energii. W rezultacie starsze dzieci muszą wyróżniać się elastycznością, strukturą i osiągać sukcesy w nauce, aby rodzice je zauważyli.
Taki scenariusz zapisuje się w sekundzie, w szczególnie traumatycznym dla dziecka momencie. Nie jest to realizowane, to znaczy, że człowiek żyje tak, jak jest przyzwyczajony, rok po roku. Osoba dorasta i nadal osiąga sukcesy w swojej karierze, „aby rodzice go zauważyli”. Ale wszystko to dzieje się poprzez bezwładność, zgodnie z nagranym scenariuszem. Nawiasem mówiąc, rodzice mogą nie żyć – scenariusz nadal będzie działał.
Scenariusz 2. „Nauczę się zarabiać duże pieniądze swoim umysłem/mózgiem”
Bardzo typowy scenariusz myślenia dla epoki sowieckiej. Dzieci zwykłych robotników gdzieś na odludziu obserwowały, jak trudno jest zdobyć pieniądze na chleb. Jak ciężko ich rodzice pracują na produkcji, tracąc zdrowie.
Trend na szkolnictwo wyższe stał się marzeniem, od którego rozpoczęła się droga do statusu, kariery, bogactwa i szacunku. Ten scenariusz dał dzisiejszej Rosji pewną siebie klasę średnią, która obecnie przeszła na emeryturę. Scenariusz „Będę osobą inteligentną i bystrą” sprawdza się do dziś. Zatem ci ludzie zapewnili sobie wygodne życie nawet na emeryturze, zgromadziwszy wystarczającą ilość pieniędzy, kupując nieruchomości.
Scenariusz 3. „Wyrwę się z „błota”, aby żyć tak, jak chcę!”
Scenariusz dorastania dziecka w biednej i często dysfunkcyjnej rodzinie. Widział upadek moralny swoich rodziców i otoczenia lub dostrzegł dotkliwą potrzebę, podczas gdy jego rówieśnicy niczego nie potrzebowali. To jak upaść na samo dno, żeby się z niego odbić.
Autorefleksja, analiza sytuacji, wysoka wydajność oraz chęć gromadzenia i zwiększania stają się najpotężniejszymi pomocnikami. Ponadto tacy ludzie są w stanie podejmować ryzyko, ponieważ wiele widzieli i rozumieją, że życie jest nieprzewidywalne. I nie ma się czego bać, jeśli nie ma nic do stracenia. Główną drogą do sukcesu jest chęć rozwoju pomimo trudności. Jednak podstawą tego scenariusza jest to, że taka osoba ryzykuje ciągłe stwarzanie dla siebie nowych trudności w celu osiągnięcia nowego przełomu w swojej karierze. Wydaje się, że żyją „na ostrzu noża”, zawsze podejmując ryzyko.
Scenariusz 4. „Praca jest jedynym dobrem i wartością w rodzinie”
Sytuacja, w której rodzina aktywnie promuje pracę jako główne dobro i główne narzędzie życia. Gdzie na pierwszy plan postawiono edukację i pracę. Są to rodziny, w których dzieci obserwują pracę rodziców, praca pojawia się także na poziomie relacji z ludźmi.
Poszukiwanie talentów i ich rozwój, jako główne zadanie, owocuje w postaci odnoszących sukcesy i gwiazdorskich osobowości. W rezultacie praca staje się nawykiem. Utalentowani lekarze, niesamowici muzycy, wszechstronni biznesmeni – to efekt nudnej rutyny ciągle uczącego się intelektualisty, stale pracującego człowieka.
Jako dorosły człowiek taki po prostu nie może siedzieć bezczynnie, wymyśli sobie dzieło życia, zadba o wygodne życie, ważne będą dla niego także silne więzi społeczne.
Scenariusz 5. „Byłem uczniem klasy C – teraz jestem szefem”
Uczniowie klasy C zawsze znajdą sposób, aby osiągnąć postęp. Są poza łaską nauczycieli, a nawet rodziców; często otrzymują naganę na spotkaniach rodziców z nauczycielami. A żeby stworzyć sprzyjające warunki dla swojej psychiki, robią uniki: oszukują rodziców i nauczycieli, wymyślają niekończące się wymówki i usprawiedliwienia swoich złych ocen.
Często nawet po kilku latach, gdy uczeń klasy C obiektywnie zasługuje na wysoką ocenę, przez bezwładność otrzymuje w swoim dzienniczku kolejną ocenę C. Po prostu nauczyciele przyzwyczajają się do oceniania jego wiedzy jako przeciętnej lub poniżej średniej. Dorastając, takie dziecko oblicza wszystkie swoje ruchy kilka kroków do przodu. Z góry wpadnie na pomysł, jak zapewnić sobie wygodne życie, a jednocześnie wyjść z wody na sucho.
Nie da się zaadoptować takich neuroskryptów, są one konstruktem nabytym we wczesnym wieku. Ale w każdym z tych scenariuszy możesz wyizolować coś ważnego dla siebie, zobaczyć, czego Ci brakuje. I spróbuj wdrożyć brakującą łamigłówkę w swoim życiu.
